مباهله آتشفشان رحمت و داستان حقيقت نابي به نام اسلام و گواه روشن حقانيت...

مباهله آتشفشان رحمت و داستان حقيقت نابي به نام اسلام و گواه روشن حقانيت اهل بيت (ع) است.
هشتم آبان ماه مصادف است با روز مباهله كه در بيست و چهارم ذي الحجه سال دهم هجري ميان پيامبر گرامي اسلام و قوم نصاراي نجران رخ داد.
مباهله، روز اثبات نبوت پيامبر(ص)، روز عزت اسلام، مهر تأييدي بر ولايت علي(ع)، برافرازنده پرچم ولايت علي(ع) بر مدار هستي و نمايشگر جايگاه والاي اهل بيت(ع) است.
مباهله، داستان فضيلت اهل بيت رسول است؛ آنجا كه خدا فرمان داد فقط زنان و فرزندان و جانهايتان را به ميدان بياوريد؛ و رسول خدا (ص) تنها با حضرت علي(ع)، فاطمه(س) و حسنين(ع) در روز مباهله حضور يافت.
مباهله؛ جلوه اي از حضور حضرت زهرا(س) در عرصه سياست و حضور حضرت علي(ع) در مباهله به منزله جان پيامبر(ص) است.
مباهله، مايه مباهات مسلمين است. داستان عظمت ديني است كه در قلب هاي مسلمانان به بار نشسته و مي نشيند.
مباهله، شكوه اسلام است كه خدا آن را كاملترين دين براي بشر پسنديده است.
مباهله، روزي كه اسلام ناب با تمام حقيقتش، روبه روي هرگونه كفر و شرك ايستاد و يقين قلب هاي آل كسا، ميدان دار عرصه مباهله شد.
تاريخ هنوز شكوه روز مباهله را بر صفحه دلش واضح، تازه و روشن مي بيند؛ زيرا امروز هم اسلام ايستاده است براي محكِ حقيقت، براي آنكه چهره درخشان و منطق بي مانندش، حريفان پرخدعه و جاهلان لجوج را از عرصه خارج كند و نسيم جان بخش ايمان را در هواي دم كرده فرقه هاي منحرف، پراكنده كند.
آنگاه كه كوردلان چشم هايشان را بر حقيقت اسلام، طلوع خورشيد نبوت و رسول خدا بستند و از درك منطق و استدلال خارج شدند خداوند به رسولش فرمان داد تا آنان را دعوت به مباهله كند تا بدانند زمين بر مدار دين رسول خدا مي چرخد؛ تا بدانند كه درختان و سنگريزه ها شهادت خواهند داد به حقانيتش و يقين كنند كه دعوي دين حق شك بر نمي دارد.
به رسول خدا وحي شد كه تو قدم هايت بر شانه هاي عرش است، چنانكه دل ابراهيم در آتش نمرود نلرزيد، قلب تو نيز در روز مباهله نخواهد لرزيد. چشم هاي تو نافذتر از آنند كه گمان مي برند. دست هاي تو در دست حقيقت است اما دست هاي آنان در دست باطل است.
علي با توست و حق با علي، فاطمه با توست و حق با فاطمه، حسن و حسين با تواند و حق با حسن و حسين است.
دعوتشان كن به روز مباهله تا دروغ هاي دشمنان آفتابي شود و نيرنگ هايي را كه چيده اند نقش بر آب گردد.
خداوند به پيامبر وحي كرد: كساني با توأند كه خدا با آنهاست. اميرمؤمنان، سيده زنان و دو سيد جوانان اهل بهشت. اينان اگر دستي تكان بدهند، آسمان خواهد تپيد. اينان سندهاي زنده الطاف خداوندي اند بر زمين. تا اينان با تواند، غمي نخواهي داشت كه امتداد هستي ات گره خورده است به حبل المتين، به عروة الوثقي!
اهل بيت خويش را همراه خويش ببر كه آنان آبروي زمين اند. آنان شريك دعوت توأند؛ شريك ديده ها و شنيده هايت، شريك دردها و رنج هاي سال هاي بعثت. چهار شريك خويش را با خود ببر تا نقطه پاياني باشد بر ادعاهاي پوشالي. آنان پشت و پناه آفرينش اند و اگر پايشان بلغزد، آفرينش سقوط خواهد كرد. آنان را ببر تا نتوانند اِنْ قُلْت بزنند بر باورهاي راستين تو.
مباهله چيست
مباهله از ريشه بهل و بر وزن مُفاعِلَة است. اين كلمه از نظر لغت سه معنا دارد: رها كردن و به خود واگذاشتن، دعايي كه همراه با تضرع و اصرار باشد و كم بودن آب و معناي اصطلاحي آن زماني كه دو يا چند نفر بر سر مساله اي اختلاف نظر داشته باشند و هيچ كدام حاضر نباشند نظريه طرف مقابل را بپذيرند، در يك جا جمع مي شوند و به درگاه خداوند تضرع مي كنند و از خداوند مي خواهند كه آن كس را كه باطل است رسوا نموده و مورد لعن و مجازات خويش قرار دهد.

یرگرفته از سایت دانشگاه رودهن :خبرنگارفرهيختگان –ايرج صادقعلي